Die avond in Prizren zagen we Under the Shade of a Tree I sat and wept van het Kosovaarse Qendra en het Zuid-Afrikaanse Market Theatre. De voorstelling ging over de (on)mogelijkheid van vergiffenis. Waarbij de Truth and Reconciliation Commission in Zuid-Afrika en de Bloedvete Verzoeningen in Kosovo als uitgangspunten dienen. Twee verschillende historische situaties waarbij steeds de vraag is - kan je het onbeschrijfelijke vergeven om samen naar een toekomst zonder geweld te kijken. Een vreselijk moeilijke vraag, zeker op persoonlijk niveau. Een ontroerende poging van twee gezelschappen.
De voorstelling daarna speelde in de gevangenis van Prizren. Do it or Die gaat over de laatste Joegoslavische politieke gevangen die in 1999 door de Servische gevangenenbewaarders zijn vermoord. Recente geschiedenis, die het publiek voor een deel geleefd heeft. Testimonial theatre met een groot aantal getuigenverklaringen. Halverwege werd er zelfs een intermezzo ingeruimd om een vrouw die daadwerkelijk politiek gevangene is geweest, en het overleefd heeft, te interviewen. Indrukwekkend.
Tussendoor wilde ik een rondje rond de berg rennen, maar het duister overviel me, dus ik trad op mijn modderige schreden terug, langs een gewapend standbeeld van een UCK strijder. Bijna alles hier is politiek. De kunst in de openbare ruimte, de gebouwen die er nog staan, de nieuwe constructies, de mensen, het theater. En wat hier politiek is, kan het leven ingrijpend en gewelddadig veranderen.
Reactie plaatsen
Reacties