De pont op naar Amsterdam-Noord, Tuindorp/Oostzaan, om te broeden op een nieuwe voorstelling...

De halve marathon gelopen op de Singelloop Utrecht. Lekker fris om te rennen, goede sfeer en een persoonlijk record neergezet van 1:36:44 - waar ik erg blij mee ben. Ik ben in mei weer gaan hardlopen, nadat mijn conditie nogal was afgenomen (en mijn gewicht toe-). In juni lag ik een nacht in het ziekenhuis en mocht ik zes weken niet trainen... Vanaf half juli weer aan de slag gegaan. Ik hoopte de halve marathon in twee uur te rennen - dus dit resultaat verraste me!

Karel en Lotje, elf jaar terug, op de zolderverdieping in het Spijkerkwartier. Zo'n negen levens geleden...

De bloedcellen worden in de machine gescheiden van het plasma, waarna ze weer terug je lijf in worden gepompt. Je ziet ze in dat rooie bakje, blije bloedcellen die staan te trappelen om weer te stromen. Het zijn trouwens prima prikkers hier in Presikhaaf - je voelt nauwelijks dat 'ie erin gezet wordt en al helemaal nauwelijks dat 'ie erin zit. Lees hier meer over plasma doneren bij Sanquin.

Mijn startnummer voor de halve marathon zondag is binnen. Ik heb er zin in!

Koningin Isabella van Spanje zwoer haar hemd aan te houden tot Oostende was ingenomen. Dat duurde drie jaar. Haar hemd had tegen die tijd een bleekgele, perkamentachtige kleur aangenomen, de kleur die vanaf dat moment Izabel heet (en vooral gebruikt wordt om de kleur van bepaalde paarden aan te duiden).

Meekijken bij Mia in de olifanten. Beweeglijk ochtendje!

Regelmatig werk ik met Paul Slangen bij toneelgroep Maastricht. Hij schreef een boek over zijn tijd bij het legendarische gezelschap Hollandia (dat ik nog altijd mis in ons theaterlandschap). Zin om eraan te beginnen!

De Franse oud-president Nicolas Sarkozy is veroordeeld tot vijf jaar cel in een zaak die draait om illegale Libische campagnegiften. Hij is schuldig bevonden aan deelname aan een criminele organisatie (NOS). Ik schreef hem een brief.

Met een esthetiek van lichtduistere vrolijkheid stampte Elmer en dansers ons platland plat in de Pandorazaal van TivoliVredenburg in een letterlijk bordkartonnen decor.

Hoog op een zwembadstoel luisterde ik tijdens het Betweter Festival in TivoliVredenburg naar vier betweters. Wetenschappers die een verhaal hielden over prangende zaken die onze wereld raken. Klimaatwetenschapper Michiel Baatsen vertelde over hoe golfstroom AMOC stil gaat liggen, Neuropsycholoog Martine van Zandvoort over 'wakkere hersenoperaties', netwerkonderzoeker Willeke Slingerland sprak over corrupte netwerken en  bij historicus Gemma Blok ging het over stigma's en vooroordelen bij drugsgebruik. Tijdens ieder verhaal van een half uur schreef ik ter plekke een reflectie.

Dinsdag zag ik in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen dit sculptuur van Arnaldo Pomodoro (voor en achterkant, al weet ik niet wat wat is). Het werk maakt indruk op me. Massief, een visioen van stedelijke grandeur en afbraak tegelijk, goudglimmend en aangetast. De kunstenaar met de geweldige naam, Arnout Tomaat, blijkt dit jaar overleden te zijn, op negenennegentigjarige leeftijd. Een andere kunstenaar in het museum, Paul Van Hoeydonck, was ook te zien - die overleed dit jaar op honderdjarige leeftijd, vlak voor de opening van zijn overzichtstentoonstelling. Van Hoeydonck maakte Fallen Astronaut, een aluminium beeldje van 8,5 centimeter en het enige kunstwerk dat zich op de maan bevindt. In een vreemd soort science-fiction esthetiek passen de twee werken naast elkaar. Al dragen ze ook werelden van verschil.