Natuurcentrum Arnhem kwam naar school om met de kleuters te scharrelen (ik was scharrelouder van dienst). We zochten steentjes, slakken en spinnen. Een les is een goede les als je er vieze handen van krijgt!

De kantoorbenodigdhedengroothandel Viking deed mijn Afdeling Inkoop weer een aanbod - maar ik weet niet zo goed wat ik met honderd bureaustoelen (stapelkorting!) aan moet...

Het was weer aftaptijd. Dit keer in een shirt van het geweldige The Spark - badass feminist apparel.

Vandaag was De Brief van Jibbe gericht aan Jair Messias Bolsonaro (ja, dat is echt zijn tweede naam)...

Laatst waren Borre en ik een toeristische dag in Amsterdam. Bij de lunch hadden we American Pancakes met ahornsiroop, blauwe bessen en banaan. Thuis wilde Borre daar een poging toe wagen en hij bakte zelf deze prachtige stapel.

Naar Almere voor Baby Blue van Vis à Vis. Een uniek gezelschap in het Nederlandse theaterlandschap vanwege het vermogen hun speelplek voor iedere voorstelling totaal te transformeren en voor, achter, onder en boven te gebruiken voor de voorstelling. Met een hijskraan kan de lucht worden bespeeld, door een gangenstelsel onder de speelvloer kunnen elementen, personages en effecten uit de bodem komen. Het vergt een manier van werken, maken, denken en schrijven die expertise-overstijgend is. Ik bedoel; je móet als team met elkaar samenwerken, vanaf het eerste begin van het concept, om alles in elkaar te laten vallen. Op dit moment ben ik bezig met de laatste versie van Carrousel, de voorstelling die ik schrijf voor Vis à Vis en die volgend jaar in regie van Gerold Guthman in première gaat. Sowieso heerlijk om met Gerold te werken, omdat hij in mijn eerste voorstellingen bij Het Syndicaat speelde en we elkaar dus nu weer in werk treffen. En heerlijk om voor dit gezelschap te schrijven en vanaf de eerste ideeën al samen te werken met de ontwerpers van decor, kostuums, met de pyrotechniek et cetera. Omdat iedere vonk die je in een scène schrijft ook daadwerkelijk kan vonken op het toneel. Schrijven met ontploffingen - er zijn weinig gezelschappen waar dat ook nog werkelijkheid wordt.

In een mailwisseling naar aanleiding van gedachten over de Arnhemse Feniks, kwamen Rutger Jan en ik op de bundel Einde en Begin van de door ons beiden bewonderde dichter Wisława Szymborska (let op die mooie ł in haar voornaam, een L met een streepje, je spreekt het uit als de w in het Engelse water, het is een soort half orthodox kruisje). Rutger Jan mailde me het gedicht een foto van 11 september. Een prachtig contrast tussen ramp en rouw en de stilte die daar, gek genoeg, kan heersen. Met een meesterlijke laatste zin die geen laatste zin wil zijn.

26 september vindt in Utrecht het Betweter Festival plaats. Vanuit TivoliVredenburg zalen vol optredens, wetenschappers, gedachten, kunst en performances. De geweldige Elmer komt met hun provocatieve onhandigheid, NRC Onbehaarde Apen komt een live podcast maken over de beesten in je bed, het Facebookmuseum, talks over Hersenoperaties, Informele Netwerken, Politieverhoren en Hair Power en nog waanzinnig veel meer. Ik mag er ook bij zijn en schrijf live odes aan de wetenschappers op het podium, op basis van hun verhaal. 

Ah ja, het is herfst. Regen, duisternis en lekke banden plakken met tape. Vroeger wilde ik uitvinder worden - al heel lang geleden besloot ik dat ik daar niet technisch genoeg voor ben. Al vond ik deze oplossing om de bakfiets naar de fietsenmaker te krijgen voor een nieuwe binnen- en buitenband en een vers velglint zonder de velg zelf af te slijten nog niet eens heel slecht...

Langs bij ATKA om met studenten van de regieopleiding en de schrijfopleiding, die een samenwerkingsproject doen, te praten over hoe je samen kan werken, als schrijver en regisseur. Altijd leuke, en belangrijke gesprekken. Verwachtingen uitspreken en je angst niet verbergen, daar begint het denk ik mee. Uiteindelijk komt het er altijd weer op neer dat we niet moeten vechten om de kruimels maar een poging doen om een grotere koek te bakken. Laten we op de hoede zijn voor onze ego'tjes, die scherpgetande rotmonstertjes die altijd op de loer liggen...

Op zondag, weer terug na de zomerstop, De Brief van Jibbe. Een brief aan iets of iemand uit het nieuws. En dit keer was dat natuurlijk Vitesse - je woont in Arnhem of niet. Voor De Brief knutsel ik zelf altijd een plaatje als reclame in elkaar. Ik ben geen graphic designer, maar wel een enthousiast hobbyist en beleef altijd veel plezier aan mijn handwerk. Vooral als een idee in mijn hoofd ook enigszins vorm krijgt in de realiteit. Zoals het vervangen van de Arnhemse arenden (daar komt overigens de naam Arnhem - Arend-heem - huis van de arenden) in het logo van Vitesse voor de Arnhemse feniks. En eigenlijk, als ik het zo zie, best een passend plaatje.

Zaterdagochtend. De Rijnmist nevelde nog boven de sportvelden. Door bijzonder toeval was zowel de voetbalwedstrijd van Borre tegen Arnhemia als het Airborne-rugbytoernooi van Ida op dezelfde dag op Sportpark De Bakenhof - en sloten de wedstrijden nog op elkaar aan ook! Alsof voor één keer de goden der roostermakers en de demonen van ouders-van-sportende-kinderen hun klauwtjes over het hart streken en de radertjes der tijd gladjes in elkaar lieten glippen. Borre scoorde tweemaal (en dat als verdediger!) en Ida knalde in haar eerste wedstrijd als een beest over het veld. De nevel trok op, het werd een warme dag.