26 oktober vierden we het vijfenzeventigjarig bestaan van de Toneelacademie. Bij het jubileum voor vijftig jaar, was ik net aangenomen in het tweede jaar (en dus niet weggestuurd, zoals in die tijd de helft van de propedeutische fase naar huis werd gestuurd aan het eind van het jaar). Nu, een kwart eeuw later, is de school een fijnere plek geworden. Gek genoeg voel ik me er meer op mijn plaats dan ik dat deed toen ik er zelf studeerde. Vooruitgang.

Puristen beweren dat de kerstverlichting pas mag worden opgehangen wanneer de Sint zijn hielen heeft gelicht, maar ik ben al begonnen - elke dag verlicht ik de wereld een beetje meer. Al extra kerstig in de witte wereld.

Een gedicht waar ik regelmatig aan denk is van Warsan Shire (1988), een Britse dichter, geboren uit Somalische ouders in Kenia. Ook een indrukwekkende regel van haar (uit het gedicht 'Gesprekken over thuis (in het uitzetcentrum)'):

Mijn kinderen tekenen graag een afbeelding die ik dan op de wijzerplaat van mijn horloge dien te installeren. Vandaag is dat een door Ida en Mia gefabriceerd en versierd zakje frietjes (waarvan de frietjes stuk voor stuk handgemaakt zijn).

Thérèse Cornips liet haar vermogen na om als stipendium aangewend te worden voor het steunen van literair vertalers en/of schrijvers. De Auteursbond maakt van de toekenningen een feestje met prijsuitreiking en borrel. Waar ik helemaal achter sta, want wat gevierd kan worden moet gevierd worden!

De Orde van de Dag begon lang, lang geleden (2010) en streek maandelijks neer in de Stadsschouwburg Utrecht. Greg Nottrot van Het NUT wierp zichzelf samen met het team van acteurs, muzikanten, cabaretiers en schrijvers telkens weer in het diepe. De opdracht; maak binnen een dag een voorstelling. Ik deed mee vanaf het begin, zeven jaar lang in Utrecht, nog altijd eens per kwartaal in Mechelen, met spin-offs als De Extremisten, De Futuristen en De Kapitalisten.

Blond & Cynisch werkt in theaterbroedplaats De Sloot. Zie het werkbord achter ze, waar de contouren van No Men Beyond This Point vorm krijgen. Een scifi over hoe het vasthouden aan een utopie die utopie kan doen verkruimelen.

Vijf Sterren voor Perfect Girl

Meppeler première van Perfect Girl gisteravond. Heerlijk om voor Lotte en Mevrouw Ogterop te schrijven - bij haar mag het vreemd en vies zijn en mogen we de hersens (en ook een beetje de ingewanden) laten kronkelen. I'm loving it. Quote.

Zaterdagochtend zat ik klaar op het secretariaat van de voetbal om de spelende teams en bezoekende scouts te verwelkomen en de juiste kleedkamers en speelvelden te wijzen. Als het goed is, heeft ieder team tegen het juiste team gespeeld, al kan ik vanwege vroegte fouten hebben gemaakt.

Vrijdag was de laatste les op de HKU, Writing for Performance. Een keuzevak (de monoloog) voor de tweede, derde en vierdejaars. Met een lokaal vol getalenteerde en verbeeldingsrijke studenten onderzochten we wat een monoloog is. Of liever, kan zijn, want de definitie van een monoloog is nogal plooibaar, al naar gelang de schrijver van de monoloog deze in wil zetten. We hebben gesproken over de afstand tussen de verteller en het vertelde, over de Vier Elementen (Situatie, Handeling, Reflectie en Dialoog), over Zintuigen, Emotie en Taal. En over nog veel meer. Ik ben weer een stap verder in mijn denken over de monoloog. 

Van de voorstelling Perfect Girl, die zaterdag in première gaat, is bij DNTB ook een mooi boekje verschenen. Leuk cadeautje voor in een modderige schoen, of onder een vergeelde kerstboom!