Blond & Cynisch werkt in theaterbroedplaats De Sloot. Zie het werkbord achter ze, waar de contouren van No Men Beyond This Point vorm krijgen. Een scifi over hoe het vasthouden aan een utopie die utopie kan doen verkruimelen.

Vijf Sterren voor Perfect Girl

Meppeler première van Perfect Girl gisteravond. Heerlijk om voor Lotte en Mevrouw Ogterop te schrijven - bij haar mag het vreemd en vies zijn en mogen we de hersens (en ook een beetje de ingewanden) laten kronkelen. I'm loving it. Quote.

Zaterdagochtend zat ik klaar op het secretariaat van de voetbal om de spelende teams en bezoekende scouts te verwelkomen en de juiste kleedkamers en speelvelden te wijzen. Als het goed is, heeft ieder team tegen het juiste team gespeeld, al kan ik vanwege vroegte fouten hebben gemaakt.

Vrijdag was de laatste les op de HKU, Writing for Performance. Een keuzevak (de monoloog) voor de tweede, derde en vierdejaars. Met een lokaal vol getalenteerde en verbeeldingsrijke studenten onderzochten we wat een monoloog is. Of liever, kan zijn, want de definitie van een monoloog is nogal plooibaar, al naar gelang de schrijver van de monoloog deze in wil zetten. We hebben gesproken over de afstand tussen de verteller en het vertelde, over de Vier Elementen (Situatie, Handeling, Reflectie en Dialoog), over Zintuigen, Emotie en Taal. En over nog veel meer. Ik ben weer een stap verder in mijn denken over de monoloog. 

Van de voorstelling Perfect Girl, die zaterdag in première gaat, is bij DNTB ook een mooi boekje verschenen. Leuk cadeautje voor in een modderige schoen, of onder een vergeelde kerstboom!

Na vele brainstormsessies en feedbackrondes zijn we nu één versie verwijderd van de repetitieversie van Moeder van Europa, dat ik samen met Manoushka schrijf. En samen met regisseur Belle, dramaturg Robbert én het hele verdere team dat mee werkt aan dit gezamenlijke kunstwerk, dit seizoen bij Orkater.

Allesbehalve cynisch, dit blonde collectief theatermakers, dat een nu al geweldige intersectioneel feministische sci-fi-voorstelling schrijft waar ik in de ontstaansfase af en toe naar mag luisteren!

Het was zo koud dat ik een warmtekussentje óm mijn arm gevouwen kreeg, om het ijskoude bloed enigszins vloeibaar te houden.

Het is misschien een beetje calvinistisch, zeker voor een katholiek feest, maar snoep moet je verdienen. Dus zelf je snoeptas dragen, echt zingen bij elke deur én een eigen lampionnetje knutselen. Ida maakte er een met enge bomen. Mia knutselde een Pikachu-lampion. Die van Borre was bijna modernistisch in zijn eenvoud - en etherisch in zijn duurzaamheid.

De Arnhemse Pigs speelden in Wageningen. Ida knalde er een tackle in. Een hond werd mascotte.

Elke ochtend schrijf ik voor mijn dochters een briefje voor in de broodtrommel met een tekeningetje erbij. Maar soms is er weinig tijd of inspiratie. Gelukkig wordt me het vergeten - sterker nog, per kerende post wordt het gemis gevuld.