Prizren kijkt uit op een besneeuwde top en vele minaretten. Je kan kiezen tussen Turkse en Italiaanse koffie. Op de burcht staat een klein kanonnetje op de stad gericht. Het UCK torent met neonletters boven de stad en in ieder souvenirwinkeltje kan je shirts of koelkastmagneten van de ontbonden guerrillabeweging kopen. De oude brug verbindt het centrum. Het wemelt van de winkeltjes met gouden sieraden en zeer beglitterde jurken. Overal op de warme stenen liggen soezende honden. Mijn hotel is verstopt in een parkeergarage. Bijna overal hebben ze dezelfde wifi-code, 12345678 (een keer weet het af en moest er een 9 achter). 

Sportkleren vergeten, dus even naar de Jako voor een shirt en broek. Elf graden met een fijne zon - heerlijk om een klein zes km rondje te rennen. Goede energie in deze stad! (Al was het ook een rondje uitlaatgassen happen)...

Geland in Skopje en door een vermoeide chauffeur met 170 per uur naar Pristina gereden. Na de betonnen grensovergang tussen Noord Macedonië en Kosovo verdwenen de lantaarns. In Pristina flaneren ze ook op een maandagavond eind oktober. Het is een milde herfstavond en de sfeer is gemoedelijk. Op straat kan je gepofte kastanjes kopen. Het voelt erg veilig hier. Ook jonge vrouwen lopen hier alleen op straat. Het zou natuurlijk kunnen dat juist zij het grootste gevaar vormen, ik wil geen aannames doen, maar het komt op mij over als een kalme stad als dat mogelijk is. In ieder geval het centrumdeel waar ik nu ben. Even langs twee van mijn  favoriete brutalistische gebouwen, de Nationale Bibliotheek en het Paleis voor Jeugd en Sport. 

De toneelacademie in Maastricht bestond 75 jaar. In mijn eerste jaar vierden we het vijftigjarige jubileum. Wonderlijk om weer terug te zijn als oud-student, verbonden met al die generaties voor en na mij. We kregen vlaai, spelles van Bert Lubbes, bewegingsles van Jan van Opstal en spraken elkaar, soms sinds kort, vaak sinds lange tijd. Wonderlijk om terug te zijn en tegelijkertijd het gevoel te hebben dat je niet heel lang weg bent geweest. En toch - heb ik nu meer het gevoel dat ik daar thuis hoor en mag zijn dan in de jaren dat ik er werkelijk dagelijks naar school ging. 

Het feestje van Borre werd gevierd in de kermishel van The Game Box en daarna gingen de jongens uit eten in de Happy Italy (waar ik wel ook naartoe mocht, als ik maar vele tafeltjes onzichtbaar verderop ging zitten). Thuis aten de meisjes zombieknaks met spin en bloedsoep.

𝗥𝗲𝗽𝗲𝘁𝗶𝘁𝗶𝗲𝘀 ‘𝗣𝗲𝗿𝗳𝗲𝗰𝘁 𝗴𝗶𝗿𝗹’ 𝗶𝗻 𝘃𝗼𝗹𝗹𝗲 𝗴𝗮𝗻𝗴!Het wordt een feestje: een decor dat blijft verrassen en een therapiesessie die langzaam verandert in een psychologische thriller vol onverwachte wendingen…📣 Vanavond krijg je alvast een sneak peek!Tijdens een openbare repetitie lichten we een tipje van de sluier op. Benieuwd waar we mee bezig zijn? Kom kijken, luisteren én meepraten. Na afloop gaan we graag met je in gesprek over wat je opviel, raakte of verraste.🕢 19:30 | Schouwburg OgteropAanmelden via de website mag, maar gewoon binnenlopen kan ook!𝗭𝗶𝗲𝗻 𝘄𝗲 𝗷𝗲 𝗱𝗮𝗮𝗿?

Met enige jaloezie kijk ik naar de andere kant van de wereld, waar hele wouden Amerikaanse eik in prachtige roodtinten de herfst aankondigen. Maar onze gele bladverloop kan ook erg mooi zijn. Zeker met de zon erop en tegen een blauwe lucht.

Ik hoor niet bij de mensen die chagrijnig worden van ontijdige feestdagartikelen. Pepernoten in augustus doen me geen verdriet. En van kerstafdelingen die worden opgebouwd in oktober word ik alleen maar blij. In de Bijenkorf en de Intratuin staat er al een heel winterwonderland in de steigers. En ook in het openluchtmuseum is de kerstsfeer ingetreden. Deze kerstbal krijg ik van mijn moeder, een tram in de boom, ik heb nu al zin in het optuigen!

De Brief van Jibbe, nummer 179 - Lieve Lijsttrekkers. Geschreven in Sofia, vooruitziend op de verkiezingen, die zoals Europa in Bulgarije, net zoveel hoop als afkeer inboezemen...

Met Borre, Ida en Mia naar de lieve voorstelling Ridder Robin van Dear T. Volgens Ida ging het over Oorlog en Liefde. Volgens Mia ging het over Ridders ('want die hebben we nu op school'). Ze hebben allebei gelijk volgens de website:Robin is een dappere ridder en kan zwaardvechten als de beste. Als ze op een dag aan het vechten is op het slagveld, gebeurt haar iets wat ze nog nooit heeft meegemaakt. Ze wordt plotsklaps verliefd op haar tegenstandster. Een prachtige ridder die net zo stoer is als zij. In paniek rent ze weg, het bos in. Ze durft niet naar huis, want welke ridder wordt nou in het midden van de strijd verliefd, wat zullen ze thuis wel niet denken? Na heel lang rennen valt ze midden in het bos in slaap. De volgende ochtend schrikt ze wakker en staat die prachtige ridder voor haar. Wat moet ze doen? Kiest ze voor de liefde of voor haar land? Of is dat beide misschien wel mogelijk?