In de laatste dagen van het jaar nog even wat van mezelf uitknijpen bij Sanquin.

Het was de laatste! En om dat niet zomaar voorbij te laten gaan, kwam ik dit keer live in de studio. Nummer 189, en nu weg bezuinigd... Helaas - maar dat maakt ook weer ruimte voor iets nieuws, en het leven is immers beweging. En; er is de bundel brieven, De Lieve Jibbe, te bestellen bij https://www.theaterboekhandel.nl/boeken/de-brief-van-jibbe/

Signeren! En voor wie dat wilde een persoonlijke boodschap in de pre-order zetten. De boeken worden vanaf overmorgen verstuurd, bestellen kan gewoon nog, nu én lang daarna! Bij de Theaterboekhandel.

In het bevroren bos bloeide de brem al en brandde de zon door de kale takken. Het is een schrale troost dat in de winter de bladloosheid zorgt dat je de horizon beter kan zien...

Een wat geïmproviseerde Italiaans-Japanse fusion - een burrata van Zuijders, met grassige olijfolie, ponzu, geroosterde pistache en maldonvlokken met daarnaast citrusfiletjes (grapefruit, sinaasappel, mandarijn, citroen, limoen) en een dot yuzu-schil-puree. Venkel en een bergje ingemaakte stekelbes met tot slot een granité van komkommer, munt en weer yuzu. Gelukkig was het lekker, anders was het vooral gedoe...

Kerstavond met kaasfondue - al tien jaar een traditie! Wie iets in de pan laat vallen moet een kerstliedje zingen. 

Ida, Mia en ik mochten naar Frozen. Met veel special effects, krachtige zang, een rendier met een balletdanseres erin, een meet & greet met Anna en Olaf en een binnensneeuwbui!

Om herinneringen aan te maken,nam ik de meisjes mee naar Scheveningen.

We hebben een voederbakje met camera opgehangen. De eerste bezoeker is een koolmeesje, of, zoals 'ie zich in het Engels laat noemen, A Great Tit!

Vanmiddag om 14:00 in de Theresiakerk Maastricht speelt philzuid het PhilXmas familiconcert De Vonk.

Sol en Ida zongen in het Engelenkoortje voor de dienst bij Driegasthuizengroeplocatie Klingelpoort, Mia was ook verEngeld (ze wilde niet zingen maar nam wel vanzelf de pose van Rafaëls engeltjes aan...). Tijdens de overdenking, toen de geestelijk verzorger sprak over angst en licht, fluisterde Mia in mijn ook 'je weet dat ik in monsters geloof hè?' Ik had haar graag willen vertellen dat die niet bestaan, maar ik probeer niet te liegen. Ik vroeg haar waar die monsters zich bevonden. 'In mijn hart,' zei ze. Ook daarvan kon ik niet zeggen dat het niet waar was. Alleen dat ik het kende, dat ook in mijn hart monsters wonen. Ik vroeg of ze iets wist om de monsters zacht te krijgen, niet om ze weg te jagen, maar om vrienden met ze te worden. Knuffelen, was haar antwoord, kan misschien wel een beetje helpen. 

De eerste drie proefexemplaren van De Lieve Jibbe zijn gedrukt en goedgekeurd! Ze zijn nét niet klaar voor onder de kerstboom, maar je kan al wel een exemplaar voorbestellen bij de theaterboekhandel.nl. Met een persoonlijke boodschap en handtekening van mij erin voor wie dat wil!