Na Oerol streken De Kapitalisten neer in Utrecht voor een reflectie op de bubbel op het eiland.
Cultuurpers schreef dit over de herneming:
Grandioos theater
In het tweede deel van de avond zitten we in De Kapitalisten, waar publiek en een los verband van schrijvers, acteurs en performers met elkaar in gesprek gaan over de vraag of er wetten mogelijk zijn die de wereld rechtvaardiger maken. In een zomerse duinpan lijkt zo’n vraag vooral aanleiding voor dromerige mijmeringen. Hier, tussen het beton, is het gesprek hyperactueel.
Terwijl in Den Haag de politieke elite ervoor koos om medemenselijkheid strafbaar te stellen, sloeg op het Berlijnplein de paniek toe, omdat het mondige publiek soms wel erg pienter uit de hoek kwam. Het leverde uiteindelijk grandioos theater op, met heerlijke improvisaties van Elvis de Launay en Mark Kraan, prettig vervreemdende electrorock van Frank Van Kasteren en Demira Jansen, een mooi kwetsbaar liedje van Marcel Osterop en uiteindelijk een grandioze solo van Mark Kraan, die meteen ook een brug slaat naar de voorstelling over de verwoestende schuldenindustre die later dit jaar te zien is (Doekje voor het bloeden – Het nut – Nieuw Utrechts Toneel).
Glorieuze spil in dit alles blijft Greg Nottrot, die me dit keer niet alleen uiterlijk, maar ook in spel sterk deed denken aan het personage Carmy in de hitserie The Bear, over een chefkok die een snackbar omtovert in een sterrentent, ten koste van heel veel. Nottrot blijft die theatrale standwerker die zijn natuurtalent om mensen te laten dromen zo nietsontziend inzet, dat je je soms zorgen maakt over zijn gezondheid. Gelukkig is er dat kleine kaveltje groen met blikken bouwwerkjes waar je rust vindt op het dak van de drukste snelweg van het land. Scheelt een veerboot naar dromenland.
Reactie plaatsen
Reacties