Sol en Ida zongen in het Engelenkoortje voor de dienst bij Driegasthuizengroeplocatie Klingelpoort, Mia was ook verEngeld (ze wilde niet zingen maar nam wel vanzelf de pose van Rafaëls engeltjes aan...). Tijdens de overdenking, toen de geestelijk verzorger sprak over angst en licht, fluisterde Mia in mijn ook 'je weet dat ik in monsters geloof hè?' Ik had haar graag willen vertellen dat die niet bestaan, maar ik probeer niet te liegen. Ik vroeg haar waar die monsters zich bevonden. 'In mijn hart,' zei ze. Ook daarvan kon ik niet zeggen dat het niet waar was. Alleen dat ik het kende, dat ook in mijn hart monsters wonen. Ik vroeg of ze iets wist om de monsters zacht te krijgen, niet om ze weg te jagen, maar om vrienden met ze te worden. Knuffelen, was haar antwoord, kan misschien wel een beetje helpen.
Reactie plaatsen
Reacties