In een mailwisseling naar aanleiding van gedachten over de Arnhemse Feniks, kwamen Rutger Jan en ik op de bundel Einde en Begin van de door ons beiden bewonderde dichter Wisława Szymborska (let op die mooie ł in haar voornaam, een L met een streepje, je spreekt het uit als de w in het Engelse water, het is een soort half orthodox kruisje). Rutger Jan mailde me het gedicht een foto van 11 september. Een prachtig contrast tussen ramp en rouw en de stilte die daar, gek genoeg, kan heersen. Met een meesterlijke laatste zin die geen laatste zin wil zijn.
Reactie plaatsen
Reacties