Van de immer innemende Martin Rombouts kreeg ik zijn debuut, Boek 1. Ik begon te lezen en legde het niet meer weg; een dag later ben ik over de helft en ik geniet van deze poëtische, intelligente, grappige en ontroerende liefdesbrief (al is het geen lichtvoetige liefde) aan de lezer die tegelijk een essayistisch aftasten is van wat het betekent mens en schrijver te zijn, een kleine financiële verkenning en een monument voor zijn moeder. Althans, dat denk ik nu - ik heb het nog niet uit en de manier waarop Rombouts de lezer steeds even aan het verkeerde beentje trekt sluit ik niet uit dat het boek uiteindelijk een sci-fi western, boekhoudkundig jaarrapport of poging tot oud papier blijkt te zijn. Zelf zei hij dat het half poëzie, half essay is maar dat de uitgever het als 'roman' in de markt zet omdat dat beter verkoopt en er geschermd wordt met waargebeurd, want dat verkoopt helemaal goed - al heeft Martin ook dingen verzonnen, zegt hij.
Hij signeerde het boek voor me en schreef een opdracht - wat ik een talent op zich vindt. Die ene keer dat ik wat mag schrijven in een boek met mijn naam erop, loop ik volledig vast in de persoonlijke boodschap. Martin Rombouts draait er zijn waargebeurde hand niet voor om.
Hoe dan ook, aanrader, deze roman. Want dat is het 'gewoon' ook.
Reactie plaatsen
Reacties